مشغول کار در آزمایشگاه بودم که مدیر روابط عمومی تماس گرفتند و گفتند که جشنواره شروع شده و سریع­تر خودت را به آنجا برسان. قرار شده بود به اتفاق آقای سلامی، عکاس روابط عمومی از این جشنواره گزارشی تهیه کنیم.

وقتی به ساختمان گروه برق و کامپیوتر، یعنی محل برگزاری دومین جشنواره پروژه­ های کارشناسی گروه کامپیوتر رسیدم، ساعت نزدیک  12 ظهر بود و یک ساعتی از شروع نمایش پروژه­ ها گذشته بود.

کمی دیر رسیده بودم و می­خواستم سریع­تر سر از کار جشنواره دربیاورم، که اصلا این چه جور جشنواره ­ای است و برای چه برگزار می­ شود؟! مگر برای پروژه­ های کارشناسی هم جشنواره برگزار می­کنند؟! کمی برایم عجیب بود که درس پروژه دوره کارشناسی را به این صورت و در قالب جشنواره ارائه دهند. این دیگر چه مدل جشنواره است؟! و سئوالاتی از این دست که ذهنم را درگیر کرده بود و می­خواستم برایشان جواب پیدا کنم.

دور تا دور سالن همکف دانشکده را میزهایی چیده بودند و پشت هر میز هم دو سه نفر نشسته بودند. در اطراف هر کدام از میزها هم تعداد بیشتری دانشجو جمع شده بود. معلوم بود که هر کدام از میزها متعلق به یک پروژه است. پوستر پروژه هم به سبک همایش­ های علمی بالای سر یا کنار هر میزی روی دیوار نصب شده بود.

«صمیمیت سیالی» که از جمع نسبتاً جمع و جورشان در فضا پیچیده بود را حس می­ کردم. گروه گروه و با اشتیاق دور هم جمع شده بودند و در مورد کارها با هم صحبت می­ کردند.

جعبه ­های شیرینی که هر کدام از گروه ­ها تهیه کرده بودند هم روی میزها چشمک می­زدند. جای شما خالی!!

من شیرینی «پایه سیب» را بیشتر پسند کردم. از خجالت چند تایی از آنها درآمدم. بعضی از بچه­ ها را می شناختم، خوش و بشی کردیم و اطلاعاتی مختصر گرفتم.

آقای سلامی خودمان، عکاس روابط عمومی کمی زودتر از من رسیده بود و با تمرکز خاصی مشغول عکاسی بود. سرش که خلوت­ تر شد به سراغش رفتم. از او پرسیدم که مسئول اینجا چه کسی است و باید اطلاعات جشنواره را از چه کسی بگیرم؟

با هم به سراغ چند تا از اساتید رفتیم و هر کدام با شکست نفسی به دیگری واگذار کرد.

نهایتاً قرعه کار به نام خانم دکتر لیلا صفری، مدیر گروه کامپیوتر افتاد. بچه­ ها مرتباً دوره ­اش می­ کردند و او هم با حوصله به آنها جواب می­داد.

از او خواستم تا در مورد این جشنواره و دلایل و اهداف برگزاری و چگونگی آن صحبت کند. گفتند:

« به دلیل اینکه درس پروژه پایانی در رشته کامپیوتر اهمیت زیادی دارد و این نیاز احساس می ­شد که این پروژه­ ها به صورت یکنواخت، عادلانه و به درستی ارزیابی شود و از طرفی نیز ارزیابی­ ها طوری باشد که سطح پروژه­ های تعریف شده متناسب با نیازهای موجود و بیانگر توانمندی­ های دانشجویان باشد، اقدام به برگزاری این جشنواره گرفتیم.

دلیل دیگر برگزاری این جشنواره این بود که بچه­ ها خیلی با انجام پروژه آشنا نیستند و دانشجویان ما در سال­ های اول درگیر واحدهای درسی دیگرشان هستند و فرصت آشنایی با چگونگی و روال انجام پروژه را ندارند و این جشنواره­ ها به دانشجویان ورودی جدیدتر این امکان را می­ دهد که تا حد زیادی با چگونگی کار آشنایی پیدا کنند.

از طرفی حسن دیگر برگزاری جشنواره این است که عدالت در مورد پروژه­ ها رعایت می ­شود. یعنی در گذشته پروژه­ های ما تا حد زیادی ناهمگن بودند و بعضی از آنها سخت­ تر و تعدادی هم آسان­تر بودند که چون در اینجا همه پروژه­ ها با هم ارائه می­گردد، عدالت در مورد همه رعایت می ­شود.

 هدف دیگر ما این بود که چون دانشجویان با نحوه ارائه کتبی و شفاهی پروژه خیلی آشنا نبودند و حتی بعضی از آنها اعتماد به نفس لازم برای ارائه پروژه را نداشتند، این جشنواره کمک می­ کند تا حد زیادی مشکلاتی که در مورد پروژه پایانی دانشجویان کامپیوتر وجود داشت برطرف شود. به طوری که در این دوره که دومین جشنواره  آن برگزار می­ شود، به وضوح بالا رفتن کیفیت کار دانشجویان را ملاحظه می­کنیم.

دکتر لیلا صفری ادامه می­ دهد: این جشنواره قرار است سالی 3 مرتبه و در ماه ­های تیر، شهریور و بهمن برگزار شود، تا دانشجویان بر اساس زمان فارغ­التحصی لی­شان از پروژه­ های خود دفاع کنند و نمره دانشجویان براساس مواردی مانند: طراحی پوستر، چگونگی دفاع از پروژه، پروژه عملی، حجم کار انجام شده، گزارش نهایی و مواردی از این دست محاسبه می ­شود. قرار است یک پروژه هم به عنوان پروژه برتر انتخاب و معرفی شود.

مدیر گروه رشته کامپیوتر دانشگاه زنجان اعلام کرد: در این جشنواره 28 نفر از دانشجویان در قالب 16 پروژه و با راهنمایی 10 نفر از اساتید، پروژهای خود را ارائه می­ دهند که بسته به مسئله و حجم کار، بعضی پروژه­ ها به صورت گروهی و بعضی هم به صورت تک نفره انجام شده است.»

***

چون باید دوباره برای انجام کارهای خودم به آزمایشگاه بر می­گشتم، نتوانستم تا آخر برنامه صبر کنم. اما انصافاً نظرم در مورد این جشنواره عوض شده بود. در کل فکرش را که می­کنم برنامه جالب و بسیار مفیدی بود که با یک هزینه و زمان خیلی کم، نتایج خوبی در بر داشت.

 از خوب هم خوب ­تر می­ شد اگر گروه ­های دیگر هم از این کار ابتکاری گروه کامپیوتر الگوبرداری می­ کردند. به نظرم نتایجش را ببینند، با من هم ­عقیده م ی­شوند.

شب در خوابگاه بعضی از بچه­ های شرکت کننده در جشنواره را دیدم. از انتخاب گروه برتر سئوال کردم. اطلاعاتش را از آنها گرفتم: گروه متشکل از آقای البرز اسفندیاری و خانم صدف رحمانی با پروژه­ای تحت عنوان «طراحی و ساخت صفحه کلید مجازی هوشمند برای توانبخشی بیماران عصبی- حرکتی(ALS)» عنوان پروژه برتر را کسب نمود.

عکس های جشنواره را در آلبوم تصاویر دانشگاه مشاهده نمایید.