رمضان در مکتب پیامبر خدا صلی الله علیه وآله وسلم ماه ضیافت خداست، در این مهمانی بزرگ الهی، میزبان خداوند است و بندگان مومن او مهمان این دعوت الهی و ریاضت و زهد و مجاهده نفسانی و تقوا، وسائل پذیرایی آن.

و این سخن از پیام آور مکتب الهی است: «دعیتم الی ضیافة الله» رمضان ماهی است که شما را در آن به سوی ضیافت خدا خوانده اند.

یکی از تفاوتهای عمده ضیافت الهی با ضیافت مردمی در این است که در ضیافتی که از جانب مردم صورت می گیرد محور؛ دعوت بسوی طعام است و بهره بردن از آنچه هست. اما در ضیافت الهی محور، تقوی و ریاضت و مبارزه نفسانی با شهوات و امیال شیطانی است که از جمله ویژگیهای ان، بودن و نخوردن و قدرت داشتن و گناه نکردن و بر خواهشای دل «نه» گفتن است که تسلط بر نفس را تقویت می کند و بدون این هم نمی توان به وارستگی از خود و رسیدن به قرب الی الله رسید.

با ورود به این مهمانی الهی، نگاهی داریم به آموزه های عملی ماه مبارک رمضان از دیدگاه مقام معظم رهبری:

به بركت ماه رمضان، براي مسلمان فرصتي پيش مي ­آيد كه بايد از آن در جهت تقويت حيات معنوي و نشاط مادي خود استفاده كند. يكي از درس هاي بزرگ ماه رمضان كه در خلال دعا و روزه و تلاوت قرآن در اين ماه بايد آنرا فرا بگيريم و استفاده كنيم، اين است كه با چشيدن گرسنگي و تشنگي، به فكر گرسنگان و محرومان و فقرا بيفتيم. در دعاي روزهاي ماه رمضان مي­ گوييم: «اللهم اغن كل فقير. اللهم اشبع كل جائع. اللهم اكس كل عريان». اين دعا فقط براي (مفاتيح الجنان: دعاي يوميه ماه مبارك رمضان) خواندن نيست؛ براي اين است كه همه خود را براي مبارزه با فقر و مجاهدت در راه ستردن غبار محروميت از چهره محرومان و مستضعفان موظف بدانند. اين مبارزه،‌ يك وظيفه همگاني است. در آيات قرآن مي­خوانيم: «ارايت الذي يكذب بالدين* فذلك الذي يدع اليتيم* و لا يحض علي طعام المسكين» (ماعون/ آیات3-1). يكي از نشانه ­هاي تكذيب دين اين است كه انسان در مقابل فقر فقيران و محرومان بي تفاوت باشد و احساس مسئوليت نكند. در ماه رمضان، به بركت روزه، طعم گرسنگي و تشنگي و نرسيدن به آنچه اشتهاي نفس انسان است را درك كرديم و چشيديم. اين بايد ما را به احساس مسئوليتي كه اسلام در قبال مسئله مهم فقر و فقير از يكايك مسلمانان خواسته است و بر دوش آنان وظيفه نهاده است، نزديك كند. 81/9/15

بزرگ‌ترين درس ماه رمضان، خودسازي است. اولين و مهم‌ترين قدم خودسازي هم اين است كه انسان به خود و به اخلاق و رفتار خود با نظر انتقادي نگاه كند؛ عيوب خود را با روشني و دقت ببيند و سعي در برطرف كردن آنها داشته باشد. اين از عهده خود ما برمي­آيد و اين تكليفي بر دوش ماست. به هم رحم كنيد تا خداي متعال به شما رحم كند، كساني كه دستشان باز است، دست تعدي به سمت منافع و مصالح ديگران دراز نكنند. كساني كه زرنگي و هوش و امكانات و قدرت و مسئوليت و توانايي ­هاي گوناگون فردي و اجتماعي دارند، از اين توانايي‌ها در راه تعدي به ديگران استفاده نكنند. خود را بنده خدا بدانيم؛ در مقابل بقيه بندگان جدا، خود را موظف به همراهي، احسان، نيكي و رعايت انصاف بدانيم؛ آنگاه باران رحمت و فضل خدا بر سر ما خواهد باريد؛ ما را شستشو خواهد داد و بركات خود را بر ما نازل خواهد كرد. البته اين وظيفه همه است؛ ولي كساني كه در جامعه تكن و قدرت و مقام و ثروت و نفوذ كلمه ­اي در ميان مردم دارند، بيش از ديگران در مقابل اين بار سنگين – بار خودسازي و محدود كردن قواي خود از تجاوز به ديگران – مسئولند.80/9/25

 اين ماه،‌ ماه خالص شدن است و اگر درست نگاه كنيم، خالص شدن در اين ماه،‌ از راه هاي ديگر خالص شدن، ‌آسان­ تر است. ما با همين روزه و مبارزه كردن با نفس، مي­توانيم خودمان را خالص كنيم. اغلب گمراهيهايي كه وجود دارد،‌ يا به خاطر گناهاني است كه از ما سر مي‌زند و يا به خاطر خصلت‌هاي زشتي است كه در وجود ما نهفته است.73/11/14

از بزرگ‌ترين اهداف روزه ماه رمضان – يا شايد بشود به يك معنا گفت: «تمام الهدف» تقواست. «لعلكم تتقون» و اين دست ماست. مردم بايد هركدام خودشان، و اگر بتوانند ديگران را اصلاح كنند. اين،‌ مخصوص معممين نيست. لكن علما و روحانيون و خطبا و وعاظ آمادگي دارند. خداي متعال به آنها اين بيان، اين امكان، اين ذهن، اين موقعيت اجتماعي و اين لباس را داده است؛ و ما بايد از آن استفاده كنيم. ازجمله چيزهايي كه در اين ماه رمضان عادي است،‌ اين عبارت صريح خداي متعال است كه «ليله القدر خير من الف شهر، تنزل الملئكه و الروح فيها باذن ربهم من كل امر، سالم هي حتي مطلع الفجر.» (قدر/ 5-3) يك شب تا صبح، مظهر سلام الهي است. همان «سلام قولا من رب رحيم» (يس/ 58) كه مخصوص مؤمنين است. مخصوص اهل بهشت است. مخصوص بندگان خالص خداست. اين،‌ در اختيار ماست كه استفاده كنيم. اين،‌ آن كلمه­اي است كه من مي­خواهم در باب ماه رمضان عرض كنم. اين، كليد اصلاح همه امور است؛ و از اينجا شروع مي­شود، كما اين كه اصل انقلاب از اينجا شروع شد؛ از مسجد و دين.72/11/17